Een onverwacht weerzien

Het was ons al opgevallen hoeveel mensen iemand kennen die van ver of van dichtbij met het Gesuklooster te maken gehad heeft. Een godsdienstleraar of een nonkel-pater die daar nog gewoond heeft, een buurman die jaarlijks de verwarmingsketel kwam onderhouden, een tante die brood leverde. Maar vandaag, tijdens het affiche-atelier dat het comité Alarm in het klooster organiseerde (hier enkele fotos van de activiteit), was het toch nog even schrikken toen Alarm-lid Christophin Kwebatuka Bindunda, die nog maar een paar jaar in België woont, ons vertelde dat hij in 1958 een hele periode in het klooster gewoond heeft...
Hij was een van de uitverkorenen die door België waren uitgenodigd om op de Expo, in het Belgisch pavilioen, te komen getuigen van de weldaden van de kolonialisatie.
“Ik was nog een jonge man toen. Ik was toegetreden tot de Broeders Josephieten, een orde opgericht door de Jezuiet Mgr. Van Singen. Samen met andere Kongolese religieuzen en leken was ik uitverkoren om op de Wereldtentoonstelling te komen bewijzen waartoe het Belgische beschavingswerk in staat was. Vermits onze orde verwant was aan die van de Jezuieten kon ik hier in het klooster wonen. Ik heb hier toen ook gestudeerd.
Ik had veel bekijks. Veel blanken hadden nog nooit een zwarte gezien. Kinderen kwamen aan mijn huid voelen om te controleren of het echt was.”